Дали секоја Власт е од Бога дадена

Како резултат на тоа, не треба да се почитува СЕКАКВА ВЛАСТ, туку само онаа што (според нашето мислење) е БОЖЈА. И ВЛАСТА (повторно,која според нашето мислење) е неправедна и криминална, не треба да ја почитуваме. Покрај тоа, мора да се бориме со неа и да и се спротивставиме.
СЕКОЈА ВЛАСТ Е ОД БОГА?
Или за обидот да се претвори апостолот во опозиционер на божјото слово.
Еден фрагмент од "Посланието до Римјаните" на апостолот Павле често не вознемирува, а често и понатаму предизвикува контроверзии. Ова е особено карактеристично за време на општествени промени.
Овој фрагмент звучи во Синодалниот превод на следниов начин: "Секоја душа да е покорна на вишите власти; зашто не постои власт што не од Бога, значи власта е од Бога воспоставена "(Рим 13: 1).
На црковнословенскиот јазик овој фрагмент звучи вака: "Несть бо власть, аще не от Бога=Нема власт, која не е од Бога". Противниците на традиционалниот превод тврдат дека ако збор по збор, се преведе оваа фраза на Руски, треба да се преведе како "не есть та власть, если не от Бога=не е тоа власт, ако не е од Бога". И тогаш значењето на зборовите на апостолот се менуваат речиси во целосна спротивност, во споредба со Синодалниот превод: само таа власт е вистинска власт, онаа на Бога. Како резултат на тоа, не треба да се почитува СЕКАКВА ВЛАСТ, туку само онаа што (според нашето мислење) е БОЖЈА. И ВЛАСТА (повторно,која според нашето мислење) е неправедна и криминална, не треба да ја почитуваме. Покрај тоа, мора да се бориме со неа и да и се спротивставиме.
Всушност, старословенскиот збор "аще" од овој фрагмент од апостолот Павле е преведен како "која не е". Освен тоа, толкувањето што го критикува традиционалниот превод може да се каже дека од прв поглед е посоодветен на природното чувство за правда.
Навистина, дали НЕКОЈА ВЛАСТ може да се смета за "од Бога" ДАДЕНА и да И СЕ БИДЕ ПОСЛУШЕН? И ако таа, на пример, се грижи за своето лично добро повеќе, отколку за благосостојбата на луѓето? На пример, ги прекршува правата на сопственост и го одзема вашиот имот?
Сепак, да го разгледаме древниот грчки текст и да видиме колку е верен Синодалниот превод на овој пасус од "Посланието до Римјаните". Фразата «οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ», ако буквално се преведе, треба да звучи вака: ". Зашто не (есть-ἐστιν=there is=има) власт, ако не од Бога" есть? Не. Улогата на глаголот "есть" (ἐστιν) во овој случај е сврзен глагол, што воопшто не може да биде преведен на Руски и да не влијае на значењето на изразот. Ние не зборуваме руски, на пример, "Сократ има(есть) човек" или "моќта има(есть) строга".
Исто така, овој глагол може да се преведе како "постои", "е присутен=there is". Тоа зависи од контекстот. Меѓутоа, според правилата на античкиот грчки, црковнословенскиот, или, на пример, модерните европски јазици, употребата на сврзниот глаголот мора да е задолжителна во сите случаи. Патем, исто така, "несть" во црковнословенскиот текст може да се преведе едноставно како "не", и како "не постои".
Затоа, ако на Руски јазик сосема правилно се преведат зборовите «οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ" како "не постои власт (те: нема власт)., Ако не е од Бога" И воопшто - "не е власт штом не е од Бога". Ако во Синодалниот превод, упаднат зборовите "если не=ако не". Но, ова не го менува значењето.
Освен тоа, таквиот традиционален превод потполно одговара на понатамошните зборови на апостолот во Посланието: "Затоа, оној кој се противи на ВЛАСТА, се спротивставува на Божјата воспоставеност. А противниците навлекуваат на себе осуда. За постоечките владетели не се страшни добрите дела, туку лошите. Сакате да не се плашите од власта? Правете добро, и ќе добиете пофалба од неа, за главатарите кој се Божји слуги, за тебе за добро. Ако правиш зло, бојте се, зашто не залудно носат меч: тие се Божји слуги, одмаздници кои ќе ги казнат оние што прават зло. И затоа мораме да ги слушаме не само од страв туку и од казна, но и од совест "(Рим 13: 2-5).
Кога велат дека кога биле подложени на малтретирања и до смрт измачувани, дури и апостолите Петар и Павле, дека прогонот на великите синови на христијанските маченици, мора да разбереме дека оваа ситуација била во одбрана на верата, кога тие беа понудувани да се откажат од Христа. И само во овој случај, непослушноста кон властите од страна на христијаните е оправдана: кога е потребно Бог да се слуша повеќе од човекот.
Еве како Св. Тихон Задонски рекол: "Слушајте и исполнете се што е наредено, не се спротивставувајте на Божјиот закон: инаку не покорувајте се, бидејќи мора да се биде послушен само на Бога повеќе одколку на човекот (Дела 5:29). Истото го направија и светите маченици. Нечесните власти им заповедале: Да копаат земја-копале; Да носат камења-носеле; Да одат во затвор и прогон-оделе; Да ги приклонат главите под сабја-ги приклонувале; Да се откажат од својот имот (сопственост)-се откажувале, и други наредби извршувале кои не се во спротивност со Божјиот закон. Но, кога им било понудено да се откажат од Христа и да прават други безбожни дела, ТИЕ НЕ СЕ ПОКОРУВАЛЕ. Така и ти постапувај. Штом севишниот ти вели секоја работа да ја направиш-направи ја: Ако ти велат да направиш неправди: навреди, кражби, лага, итн., Не подчинувај се (не слушај). Ако за тоа грозно ве казнуваат, не плашете се: не плашете се од оние што го убиваат телото, душата не може да се убие; но плашете се од ТОа што може повеќе да ти ги уништи душата и телото во Геена (Мт 10:28). Сака ли да ти го одземе животот, не спротивставувај му се: кој го жртвува својот живот за правда, ќе ја најде во следниот век ".
https://www.facebook.com/yuliya.gerasymova/posts/1628006593917042?pnref=story

Православный журнал «Фома»

· 1 октомври ·

ВСЯКАЯ ВЛАСТЬ ОТ БОГА?
Или о попытке превратить апостола в оппозиционера.
Один фрагмент из «Послания к римлянам» апостола Павла часто возбуждал, а порой до сих продолжает возбуждать споры. Особенно это характерно для периодов общественных перемен.
Звучит этот фрагмент в Синодальном переводе так: «Всякая душа да будет покорна высшим властям; ибо нет власти не от Бога, существующие же власти от Бога установлены» (Рим 13:1).
На церковнославянском языке данный фрагмент звучит так: «Несть бо власть, аще не от Бога». Оппоненты традиционного перевода утверждают, что дословно эта фраза в переводе на русский язык должна переводиться как «не есть та власть, если не от Бога». И тогда смысл слов апостола меняется практически на противоположный по сравнению с Синодальным переводом: только та власть действительно является властью, что от Бога. Следовательно, не всякой власти надо повиноваться, а только той, что (по нашему мнению) является Божией. А власти (опять-таки по нашему мнению) несправедливой и преступной, повиноваться не следует. Более того, с ней нужно бороться и ей противостоять.
Действительно, старославянское слово «аще» из данного фрагмента апостола Павла переводится как «если». Кроме того, толкование, подвергающее критике традиционный перевод может казаться на первый взгляд более отвечающим естественному чувству справедливости.
Действительно, разве можно любую власть считать «от Бога» и ей повиноваться? А если она, скажем, печется о собственном благе более, чем о благе народа? Например, нарушает права собственности и отнимает ваше имущество?
Однако давайте заглянем в древнегреческий текст и посмотрим, насколько верен Синодальный перевод этого места из «Послания к Римлянам». Фраза «οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ», если ее переводить совсем дословно, должна звучать так: «Ибо не есть власть, если не от Бога». Вроде, оппоненты, правы? Нет. Подвох тут в том, что глагол «есть» (ἐστιν) в данном случае является глаголом-связкой, который может вообще не переводиться на русский язык и никак не влиять на смысл фразы. Мы же по-русски не говорим, например, «Сократ есть человек» или «власть есть строгая».
Также этот глагол может переводиться как «существует», «наличествует». Это зависит от контекста. Однако по правилам древнегреческого, церковнославянского, или, скажем, современных европейских языков употребления глагола-связки «быть» обязательно во всех случаях. Кстати, также и «несть» в церковнославянском тексте можно переводить и как просто «нет», и как «не существует».
Поэтому на русский язык совершенно правильно переводить слова «οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ» как «нет власти (вар: не существует власти) если не от Бога». А вовсе – «не есть та власть, что не от Бога». В Синодальном переводе выпали только слова «если не». Но смысла это уже не меняет.
Тем более, что такой, традиционный перевод полностью соответствует дальнейшим словам апостола в Послании: «Посему противящийся власти противится Божию установлению. А противящиеся сами навлекут на себя осуждение. Ибо начальствующие страшны не для добрых дел, но для злых. Хочешь ли не бояться власти? Делай добро, и получишь похвалу от нее, ибо начальник есть Божий слуга, тебе на добро. Если же делаешь зло, бойся, ибо он не напрасно носит меч: он Божий слуга, отмститель в наказание делающему злое. И потому надобно повиноваться не только из страха наказания, но и по совести» (Рим 13:2-5).
Когда говорят, что подвергались преследованиям и были казнены даже апостолы Петр и Павел, что гонения испытал великий сонм христианских мучеников, то надо понимать, что это были ситуации отстаивания веры, когда им предлагали отречься от Христа. И только в этом случае непослушание властям со стороны христианина оправдано: когда Бога подобает слушать более, чем человека.
Вот как об этом сказал святитель Тихон Задонский: «Слушай и исполняй всё, что приказывают не противно закону Божию: в противном случае не подчиняйся, т.к. должно повиноваться больше Богу, нежели человекам (Деян 5:29). Так поступали святые мученики. Нечестивые власти повелевали им копать землю, копали; носить камни, носили; идти в тюрьму и ссылку, шли; склонять головы под меч, склоняли; отнимали у них имения (собственность), отдавали, – и прочие выполняли приказы, что не противно закону Божию. Но когда им предлагали отречься от Христа и сделать прочие богопротивные дела, то они не подчинялись. Так и ты поступай. Велит тебе господин твой всякую работу делать, делай: велит делать неправду: обидеть, украсть, солгать и т.д., не подчиняйся (не слушай). Будет грозить за то казнью, не бойся: не бойтесь убивающих тело, души же не могущих убить; а бойтесь более Того, Кто может и душу и тело погубить в геенне (Мф 10:28). Захочет лишить тебя жизни, не противься: кто жертвует жизнь за правду, тот в будущем веке обретет её».
Автор: Юрий Пущаев
Сайта журнала "Фома": http://foma.ru/vlast.html
На фото статут Цезаря в Риме, источник: https://www.flickr.com/photos/24879135@N04/24317377293/
#Толковый_словарь #Фома_Пущаев #Фома_чтение

Види го преводот


извор:

https://www.facebook.com/Risto.Jaueski/posts/479226365779245?hc_location=ufi

Domagoj Nikolić: Jeruzalemski hram u Splitu iliti tko je koga pokrstio

Jednom kad prihvatimo istinu da u svoju zemlju nismo došli, već da smo tu od kad je svijeta i vijeka, čitava naša povijest izgleda drugačije.

Drugačije izgleda povijest Rimskog carstva, napose stoga što je veliki broj rimskih careva porijeklom iz naše zemlje, a dobar dio tu i rođen. Pošto u ograničenoj formi novinskog članka ne možemo ići u velike detalje, spomenut ćemo samo za nas ključne rimske careve druge polovine 3. i one iz 4. vijeka koji su svi nedvojbeno ilirske to jest naše narodne krvi. U našim krajevima postoji čak sedam rimskih carskih palača, a za najmanje tri se još traga.

Uz to po mnogočemu ključno i sudbonosno vrijeme vezana je najveća podvala u povijesti prema kojoj je Rim nas pokrstio, dok je istina posve obrnuta što se jasno vidi iz sljedećeg:

1. Takozvana Dioklecijanova palača u Splitu svojim oblikom, razmještajem glavnih točaka u prostoru, a napose čudnim i neobičnim kutevima je gotovo identična Jeruzalemskom hramu opisanom u Knjizi Ezekijelovoj. Prvi poznati crtež Jeruzalemskog hrama je prema starozavjetnom opisu napravio Isaac Newton na traženje Britanskog kraljevskog društva koje vjeruje da se Salomonov hram nalazi u Europi. Postoje brojne indicije da je nađen u – Saloni to jest Splitu, a napose stoga što je Dioklecijanova palača postala glavni graditeljski uzorak britanske krune koja strastveno, a neki bi rekli opsesivno, želi sagraditi Novi Jeruzalem. Zbog toga kasnije u Split stiže Robert Adam koji udara temelje paladijanizma što je tek šifra za jeruzalemsku arhitekturu. Da primijetimo da bi svi gradili novi, a nitko ne bi obnovio stari hram.

2. Odstupanje od pravih kuteva pri gradnji tzv. Dioklecijanove palače zbog navodno teškog terena je apsurdna teza. Teren je idealan i uz to posjeduje neposredan pristup moru; teško se može zamisliti ljepše i prikladnije mjesto za gradnju.

3. Dioklecijanova palača je sasvim posebna građevina u čitavom Rimskom carstvu: ne postoji građevina koja bi bila njezin uzor, niti postoji rimska građevina koja je po njezinom uzoru nastala. Ona, osim u dijelovima koje je obnovio Dioklecijan, ne izgleda kao građevina iz 3. i 4. stoljeća, već mnogo starija, vjerojatno iz 8. stoljeća prije nove ere. Najbolji primjer za usporedbu je Gamzigrad kod Zaječara, palača Dioklecijanovog suvladara Galerija, koja je veća od splitske, ali po kvalitetu gradnje potpuno inferiorna. To je logično , jer je u antici gotovo uvijek bolje izgrađeno ono što je starije.

4. Čitav smisao Dioklecijanove obnove hrama je sadržan u sveukupnoj obnovi i uspostavi Novog zavjeta to jest novog društvenog reda zasnovanog na novom to obnovljenom obredu - vjeri koja je privremeno trijumfirala u zamršenom spletu okolnosti nakon njegove abdikacije. Obnova hrama je simbolički izravno povezana s Dioklecijanovim novčarskim i gospodarskim reformama to jest s izbacivanjem trgovaca novcem iz hrama kako je to alegorijski prikazano u evanđeljima, napose u Evanđelju po Ivanu.

5. Staro ime Splita jest Salona to jest Solin. U dalmatinskim vjerskim pjesmama Jeruzalem je JeruSOLIN. Jeru, jero je povezano s vjero, vjerno što će reći pravo, sveto što je na grčkom hiero a na talijanskom vero. Sve te riječi, dakle, dolaze iz zajedničkog slavenskog korijena jero, jelo ili iro, ilo što znači mirno, milo, svijetlo, kao Irena ili Hera, Jerina, Jelena ili Jela. Jerusolin je, dakle, sveti Solin: mirni Solin, Zlatni Solin, stabilno sunce koje predstavlja Zlatno doba u kojem nema izmjene godišnjih doba. Dakle, to je sveti hram Sunca, Solnca, Sola smirenog u alkemijskom braku s Herom, Irom, Jelenom, Jerinom, Arijom - Marijom. Sol Invictus je upravo vjerski kult rimskih vladara koji je u suštini monoteistički poput kršćanstva.

6. U Palestini u tamošnjem Jeruzalemu NEMA takve građevine. Naravno, postoji drevni grad i priča da se tamo nalazi hram, ali ga nitko nikad nije našao. Kome je odgovaralo da se ta monumentalna laž podmetne? Jedino nekome tko je htio sakriti pravi hram. Iako je i to posebna tema koja zahtjeva dužu elaboraciju, za sad tek toliko da postoji pravi i lažni hram.

7. U Splitu postoji tzv. Dioklecijanov akvadukt to jest podzemni potok koji se spominje u Bibliji (poznat kao Ezekijelov tunel) u Drugoj knjizi o kraljevima 20:20 koju smještamo oko 700. godina prije Krista. Priča da je takav projekt mogao biti završen u trećem stoljeću za deset godina je naivna.

8. Prema starozavjetnim knjigama, jeruzalemski hram je napravljen na brdu Morija ili Morjanskom brdu. U Splitu imamo Marjansko brdo. U Evanđelju po Ivanu govori se o krštenju u Jordanu nedaleko Salima. Zapravo se radi o krštenju u Jadranu, Jadru, nedaleko Solina. Takvih i sličnih paralela ima još mnogo.

9. Dioklecijanov posinak to jest skriveni sin Konstantin je kršćanin i svetac, Dioklecijanova zaručnica Jelena je kršćanka i svetica, njegova kćerka je kršćanka i svetica, njegova supruga je kršćanka i svetica. Svi sveci mučenici njegovog doba su njegovi vojnici, što znači da mu je čitava vojska kršćanska. Njegova dva strica su rimski pape. Posve je logično da je i on kršćanin. A to što je progonio kršćane? Pa i Tito je progonio komuniste, ali to ne znači da nije bio komunist. Dapače.

10. Dalmatinska konjica iz koje potiču svi carevi Rima, najmanje od Galijena nadalje, je izvorna križarska vojska. Oni su čuvari jeruzalemskog hrama, izvorni templari i križari. Oni su carska garda to jest čuvari svetog grada, gradari. O tome će dosta govora biti ubuduće.

11. Sveti Dujam je isti čovjek kao Dioklecijan. Obojica su antiohijski prvosvećenici to jest biskupi. Dujam je slavenski nadimak, oznaka je duše, idealne forme. Dujam je duševan čovjek, Duje, Dujam što je isto što i Dušan. Na latinskom jeziku Dujam je Domnius. Dioklecijana su za života zvali Dominus, Dominatus i slično, a jedna od titula bila mu je Dominus Et Deus, Gospod Bog. Dioklecijana su za života zvali Mesijom. Po godini njegovog dolaska na vlast brojale su se godine kalendara čak i u Rimu sve do reforme Dionizija Malog koji je reformu uveo na mala vrata (i dalje koristi Anno Domini, a ne Anno Christi, što je ostalo sve do današnjih dana) u 6. vijeku. I to se danas pokušava prikriti. Koptska crkva sa sjedištem u Aleksandriji i danas broji godine po Dioklecijanu. To je čast koja se dijeli samo vjerskim patrijarsima najvišeg reda, a njegova era se još naziva erom mučenika, dakle, na latinskom Anno Martyrum ili Anno Diocletianum.

12. Dioklecijan, dakle, nikada nije napustio svoj mauzolej, nego se i dalje tamo nalazi. Svakog sedmog svibnja na dan svetog Dujma njegove ostatke nose u procesiji oko grada blateći ga i istovremeno slaveći njegov alter ego, svetog Dujma, zaštitnika i osnivača novog grada, simbola Novog zavjeta i kristolikog mučenika. Nakon svega možemo samo reći da se Dioklecijan svima dobro narugao.

13. Kosti salonitanskih mučenika Dioklecijana to jest Dominusa il Dujma te Anastazija to jest Staša ili Konstantina (rekli bi smo Stanislava i opet bismo rekli Staša) su kako u Splitu tako i u Lateranskoj crkvi u Rimu gdje se krune pape. Tu crkvu dao je podići osobno Konstantin kad je srušio pretorijanske štale svojih rimskih protivnika. Na njoj se i danas nalazi Dioklecijanov križ, Chi-ro, Chyro ili Dio-kles, božji ključ – slavina.

14. Priča o Konstantinovoj smrti je alegorija o smrti u Splitu u blizini Helenopolisa (Jelena Križarica je rođena Bračanka) u vili Achyron (sic!) što će reći božjeg ključara, Dioklesa. Njegovo krštenje u Jordanskoj rijeci – Jordanu je još jedna priča o jadranskoj rijeci – Jadru ili Jadranu. Krist čije se krštenje spominje u toj priči je njegov otac, Dioklecijan, mučenik. Konstantina krsti Euzebije iz Nikomedije, što je njegov vlastiti pseudonim. Prema tome, on krsti sam sebe, nakon što je teška srca potpisao odredbe Nicejskog sabora. To je alegorijski mlinski kamen svetog Anastazija, prvopostavljenog, u narodu znanog kao Staš tangar (bjelioc platna) koji ga je na kraju utopio u Jadru, Jordanu. Euzebije, njegov alter ego, je arijanski biskup i tu se nalazi korijen arijanske 'šizme' na Balkanu. O hermeneutičkim zapisima i teološkim zavrzlamama pisat će se na dugo i na široko u prikladnijem formatu.

15. Salonitanska biskupija je starija od rimske, a splitska katedrala je najstarija na svijetu, svakako je starija od bilo koje u Rimu.

16. Što se Hrvata tiče, oni nisu pokršteni već prekršteni Slaveni i tada im je dodijeljeno drugo ime, hrvatsko po h'avarskom h'arvackom (Avari- Avarci .- Arvati) plemstvu - avarskoj naslagi koja je prekrila slavenske mase u vojnom pohodu za račun Rima. Nijedna crkva koja ne podnosi neku drugu ne priznaje njezino krštenje. Dakle, s tog stanovišta nema razlike od prekrštavanja do pokrštavanja. Sukob narodne i oktroirane crkve je itekako aktualan još u srednjem vijeku u doba tzv. narodnih vladara koje nije nikakva pastoralna idila, već doba krvavih građanskih ratova i bratoubilaštva. Treba samo pogledati ratove Domagojevića i Trpimirovića u čijem korijenu je vjerska i narodna šizma, jer su Trpimirovići puleni Bizanta i Rima (Croatorum), a Domagojevići autentični predstavnici narodne dinastije i crkve (Sclavorum, Clavitorum). Dakle, ta prividno dinastička borba je u osnovi vjerski i narodni sukob koji je privremeno riješen kompromisom na koji je prisiljen Branimir. Kasnije se sve to urušilo, znamo kako.

Gore je u najkraćim crtama oslikana vrlo gruba skica tadašnjih događaja, za koju su potrebna mnoga te poduža pojašnjenja, ali iz koje se već vrlo jasno vidi da je korijen kršćanstva tu, i da nije Rim (to jest Rom, ali o tom potom) pokrstio nas, nego smo mi pokrstili Rim, a oni nas eventualno kasnije prekrstili. Ovo prvo uopće nije sporno, budući da kršćanstvo u Rim trijumfalno ulazi na vršcima kopalja Konstantinove vojske i pod simbolom ChiRO, Dioklecijanovog mučeničkog križa. Eto zašto je, između ostalog, trebalo izmisliti priču o našem dolasku i pokrštavanju, a istinu zamagliti. Dakle, da bi se laž ustoličila za istinu, istina mora biti uništena i skrivena.

Jeru-Salim to jest Jeru-Solin je u Splitu, a u njemu su kosti utemeljitelja nove obnovljene Crkve i Novog zavjeta. Evanđelje po Ivanu je alegorija života i djelovanja cara Dioklecijana. Autentično kršćanstvo je ovdašnje i do relativno kasno je bilo očuvano u Crkvi bosanskoj koja je nadasve štovala Evanđelje po Ivanu, dakle, Dioklecijanu, jer je to, u stvari, Novi zavjet.

Biblija je uređivana tek nakon Konstantinove smrti u Splitu, osobito od Svetog Jeronima o kojem će također biti još mnogo riječi, a koji je također Dalmatinac porijeklom iz izgubljenog grada koji se nalazio području Imotskog, a kojega se naziva Stridon, Ludrum, a Klaudije Ptolomej ga naziva Saloniana.

Tu se u ranom srednjem vijeku obrazovala arijanska utvrda lažno zvana Paganija, ugrubo današnja Imotska krajina. Tek mnogo kasnije je arijanstvo potisnuto pomoću franjevačkog reda, a zato se i danas u Paganiji, Imotskoj krajini i Hercegovini i Bosni, nalaze velikom većinom Franjevci koji i danas imaju odlučujući utjecaj na tamošnji narod.

Što se kršćanstva tiče, potrebna mu je temeljita obnova na osnovu ovdje objavljenih stavova, povratak iskonskom kršćanskom obredu, onom od prije Nicejskog sabora te redefinicija odnosa koji iz ovog proizilaze, a to su - svi. Posve je sigurno da naša narodna crkva koja je sada istrebljena nije šizmatička, a koje jesu, neka se same prepoznaju. Drugim riječima, objavit će se mir, pokajanje i obraćenje, povratak iskonskom obredu, pokori, siromaštvu i čistoći, te nova obnova hrama Jerusolinskoga.

Na kraju po redoslijedu, a nikako po važnosti, Dioklecijanova vladavina pruža izvanredan uzor za toliko potrebnu reformu društva. Ukratko, ona se sastoji od sveopćeg pomirenja, široke tolerancije, poništenja dugova, zabrane bankarske lihve, uvođenja javnih radova, izrade moderne infrastrukture, opće modernizacije, pravne i porezne reforme, a sve je zasnovano na čvrstoj i stabilnoj valuti te zabrani trgovanja novcem. Sve u svemu, postojeći sistem je posve nelegitiman. O tom će također biti riječi ubuduće. http://www.nexus-svjetlost.com/kolumne/domagoj-nikolic/item/303-domagoj-nikolic-jeruzalemski-hram-u-splitu-iliti-tko-je-koga-pokrstio?fb_comment_id=486070354823492_2698203#f38ddc78685af7

Jedzudz i Medzudz- ko su i sta su

Allah dž. š. u suri El Kehf govori o pravednom vladaru Zul Karnejnu koji je vladao od istoka do zapada. U obilasku svojih podanika negdje na istoku naišao je na narod koji mu se požalio na susjede Je’džudž i Me’džudž. Uzvišeni Allah kaže: “I on pođe. Kad stiže imeđu dvije planine, nađe ispred njih narod koji je jedva govor razumijevao. "O Zulkarnejne," - rekoše oni - "Jedžudž i Medžudž čine nered po Zemlji, pa hoćeš li da između nas i njih zid podigneš, mi ćemo te nagraditi." "Bolje je ono što mi je Gospodar moj dao" - reče on. "Nego, samo vi pomozite meni što više možete, i ja ću između vas i njih zid podići. Donesite mi velike komade gvožđa!" I kad on izravna dvije strane brda, reče: "Pušite!" A kad ga usija, reče: "Donesite mi rastopljen mjed da ga zalijem." I tako oni nisu mogli ni da pređu niti su ga mogli prokopati. "Ovo je blagodat Gospodara moga!" - reče on. "A kada se prijetnja Gospodara moga ispuni, On će ga sa zemljom sravniti, a prijetnja Gospodara moga će se, sigurno, ispuniti." I Mi ćemo tada učiniti da se jedni od njih kao talasi sudaraju s drugima.” Što se tiče mjesta toga zida, pouzdano se zna da je na istoku. Neki vladari i historičari su pokušavali saznati gdje se on nalazi ali bez uspjeha. Tirmizi prenosi od Ebu Hurejre da je Poslanik s.a.v.s. rekao: “Jedžudž i Medžudž kopaju zid svaki dan sve dok ga gotovo ne prokopaju. Tada njihov vođa kaže: vratite se, sutra ćete prokopati to što je ostalo, ali ga Allah tokom noći vrati u prvobitno stanje. Kada dođe vrijeme da izađu Allah će učiniti da njihov vođa kaže: Vratite se, sutra ćete prokopati to što je ostalo ako Bog da. Doći će sutradan i naći će ga onakvim kakvog su ga i ostavili, pa će ga prokopati i izaći će pred ljude.” Činiće do tada nezapamćen nered na prostoru cijele zemaljske kugle i niko im se neće moći suprotstaviti. Muslim prenosi od Nevasa r.a. da je Poslanik s.a.v.s. rekao: “Allah će obaviti Isau: Izveo sam narod protiv koga se niko neće moći boriti, skloni ti robove moje na planinu Tur.” Allah će izvesti dva ogromna naroda, Jedžudž i Medžudž koji će navaliti sa svih strana. Iza svake pješčane humke spuštaće se do jezera Taberija u Palestini. Toliko će ih biti da će vodu tog jezera popiti, a kada oni na začelju dođu do mjesta jezera reći će: ovdje je nekada bila voda? Isa i vjernici će biti u veoma teškom stanju. Jedna volovska glava će biti vrjednija od 100 zlatnika vama danas. Isa a.s. će učiniti dovu Allahu da uništi Jedžudž i Medžudž i Allah će poslati na njih crve koji će ih do jutra usmrtiti. Zatim će Isa sa vjernicima sići u podnožije ali na Zemlji neće naći ni jedan pedalj a da neće biti prekriven njihovim leševima. Cijela Zemlja će zaudarati njihovim smradom. Isa će zajedno sa vjernicima učiniti dovu Allahu i Allah će poslati ptice dugih vratova koje će njihove leševe odnijeti i baciti u more. Allah će dati kišu. Ta kiša će zemlju očistiit tako da će ostati kao ogledalo.”

Jasno je da su ova kazivanja prepuna alegorija i skrivenih značenja... Ljudi se ovim pitanjima bave jer su im zanimljiva, puno je bolje da uzimaju ona kazivanja (kojih je mnogo mnogo više) koja se bave uređenjem odnosa među ljudima, pravilima lijepog ponašanja, života itd...
https://forum.klix.ba/jedzudz-i-medzudz-ko-su-i-sta-su-t103018.html

Армагедон време сегашно

дел втори

 А војските веќе се собираа на местото кое на еврејски се нарекува Армагедон ’’
( Откровение Јованово 16;16).

Ако МакеДон е единство и хармонија меѓу Создавателот и создаденото
Маке + Дон
Бог + Земја

Тогаш АрМагеДон би било негова спротивност .

Каде е тоа место ?
Тоа би било она место во вселената што Бог го создал раздвојувајќи ја водата од вода и во неа создал и останатите елементи значи би требало да е целата наша Планета Земјата .

Ако Пела е називот на главниот град на нашата земја во древноста , тогаш нејзината спротивност би се побарала и вака.

Пела
Алеп

Од тука би можело да биде иницијалната каписла која би можела да се шири насекаде ...

Ако Алепо е местото , дали и времето е сегашно ?
Алеп или Алепо е град и провинција во Сирија .

Прашањето кога ќе се случи ова се одговара со отприлика запишаново во Коранот
“тогаш кога силите на лагата ќе бидат пуштени за да го лажат Светот ’’
што би се рекло во времето во кое живееме ..


Кон првиот дел од текстот
http://homermakedon.blogspot.mk/2017/01/blog-post_20.html