Отец - Ο Θεός

 

This interpretation suggests a possible linguistic and symbolic transition from the ancient Macedonian worldview to Christian terminology, shaping the perception of divinity from Mother Earth to Father Sky.

                               ***

From Mother Earth to Father Sky

A Possible Reflection of Religious Changes in Written Expression

Official sources state that with the creation of the Glagolitic script, the term Bog (God) began to be recorded.

Previously, however, the Slavs did not have books but used notches and lines, reading and divining in the same way as polytheists. After their Christianization, they were forced to write Slavic words using Latin and Greek letters without any strict rules. But how could one write with Greek letters words like бгъ (Bog), жизънь (life), ѕѣло (body), цркѿвъ (church), члкъ (man), широта (vastness), шєдрѿты (generosity), юность (youth), ѫзыкь (language), or ıaдь (poison), and similar terms? And so, this continued for many years…

What is the Root of the Word Theos?

My thesis is that Theos originates from the term Otec (Father) and not the other way around, as official interpretations suggest.

This raises an important question: How did we arrive at the term Otec in our language?

Have you ever wondered what this symbol meant?

                     ____|

                    | 

This symbol is called Titlo, and it appears in old manuscript recensions within the phrase Oче наш (Our Father).

It is said that:

"Titlo is a symbol, a diacritical mark used to abbreviate words and give them numerical or symbolic meaning."

I propose the thesis that Titlo originates from ancient Macedonian Cherte i Rezki (Notches and Lines) and signifies Mother Earth.

It marks abbreviations of words, as seen in examples like:

Исус → и͠с   Jesus 

Крст → крⷭ҇тѣ̀ ,Cross 

Христа → хрⷭ҇та̀ , Christ 

Божествена → бжⷭ҇т́внаа  , Glorious 

Богородица → бцⷣ҇а     ,Virgin Mary 

By analyzing the word Мајче (Mother), we can explore how Оче (Father) could have developed, potentially forming the base for the word Theos.

From Мајче → Оче

Which in Greek becomes:

Отеос → Теос

Could this be the case?

Can we consider this part of the contribution of the Macedonian civilization from the so-called ancient period to Orthodoxy and Christianity? A contribution reflecting the transition from:

Mother Earth → Father Sky

Linguistic Reflections

Comparing Latin terminology:

The term for Father is Pater, while for Mother it is Mater.

What is Pater, and what is Mater?

Mater = Mother

Ma-Terra = Mother Earth

Pater, when split as Pa-Terra, simply means Father.

This gives us a solid foundation:

Pater derives from Mater.

In our language, Oče is written as: (Image 2)

Since it is often said that "the root of all words is found in Latin," we will attempt to trace the seed from which the root originates:

From Ma-Terra → Mother Earth

In Glagolitic, the term Oče appears as: (Image 3)

The thesis here is that the letter O and the adjacent symbol act as restrictors of a sound that was once present but later removed.

The missing letter might be M, for the following reason:

Мајка (Mother) → Мајче (diminutive)

Оче (Father) is also a diminutive form

By removing the initial M, we get:

Мајче → Ајче → Ојче → Оче

Is O merely a letter, or could it be a symbolic representation?

The Connection Between Otec and Theos

Could it be that Otec is the root of Theos?

Perhaps we need only to examine the letter Θ in Glagolitic (Image 6) and compare its meaning within the word θεό.

The letter T in Glagolitic represents Θ - Земја (Earth).

This aligns with the transition from Mother Earth → Father Sky

Linguistically, it follows:

Мајка → Мајче Mother ,Mum 

Оче → Отец , Otec- Otets ,,Father 

From which the title for God as Theos in Greek might have been derived:

 

Отец → Тец → ТеоЦ → Теос

translated:

Otec - Tets - Teots - Teos

_______

Sources:

1-Черноризец Храбар, О писмених.

 2,

3-https://www.croatianhistory.net/etf/ocenas.html

4-Strucni rad iz hrvatskog jezika , "Pokusaj objasnjenja geneze glagoljice ", Zeljezno , 2010,str... 28

5 - Strucni rad iz hrvatskog jezika , "Pokusaj objasnjenja geneze glagoljice ", Zeljezno , 2010,str... 31

6-Schenker, Alexander M. (1995). „Early Writing“. The dawn of Slavic: an introduction to Slavic philology. New Haven and London: Yale University Press. стр. 168–172. ISBN 0-300-05846-2.

 7-Томе Бошевски ,Аристотел Тентов ,“По трагите на писмото и јазикот на Древните Македонци’’,Скопје 2005

Link: 1.https://mk.wikisource.org/wiki/%D0%9E_%D0%BF%D0%B8%D1%81%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D0%B5%D1%85 

2- https://bg.wikipedia.org/wiki/%D0%A2%D0%B8%D1%82%D0%BB%D0%BE?fbclid=IwAR20nqaCZyruATQDLuuVFxnVCi2AX-HATcs--ZOLM886YJ4tMnXuoGxc2pk

3- https://blagamisterije.com/tajnoviti-kljuc.../20360/

4- https://www.yumpu.com/.../pokuaaj-objaanjenja-geneze.../31

https://mk.wikipedia.org/.../%D0%93%D0%BB%D0%B0%D0%B3%5- https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10206635373036683&set=p.10206635373036683&type=3&theater

6- http://rosetta-stone.etf.ukim.edu.mk/mk/node/166

7-http://rosetta-stone.etf.ukim.edu.mk/mk/book/export

8- https://en.m.wiktionary.org/wiki/θεό-#Ancient_Greek

Гали

Гали 

Што се и кој биле Галите ?

Галите: Кршење на римските родови норми

Галите биле свештеници во култот на божицата Кибела. Можно е да ѝ биле посветени конкретно на нејзиниот сопатник Атис, кој се кастрирал во состојба на божествено занесување. При иницирањето во култот, Галите исто така се кастрирале, а потоа носеле исклучиво женска облека. Така, тие заземале двосмислено место во римските сфаќања за родот, со кое многу модерни трансродови и небинарни луѓе се идентификуваат.

Олтари посветени на Кибела и фигури од Атис се пронајдени на Ѕидот на Хадријан, како во римската тврдина Честерс, така и во Корбриџ. Ова сугерира дека е можно Галите да практикувале обожување и во Британија. Во овој текст ја разгледуваме нивната улога во римското општество и литература, како и нивното присуство во римска Британија.

Божицата Кибела првично се обожувала во Фригија, денешна Турција (во левиот централен дел на мапата), прикажана овде во грчко-римскиот период.

Кои биле Галите?

Во 3 век п.н.е., за време на римските војни против Картагина, култот на Кибела направил драматичен влез во Рим. Нејзиниот култен симбол, огромен црн камен, бил пренесен од Пергам (во денешна Турција) заедно со нејзините свештеници.

Култот на Кибела, позната и како Магна Матер, останал дел од римското општество сè до неговата христијанизација. Нејзината статуа се носела низ улиците секоја година, придружена од долгокоси свештеници вооружени со музички инструменти, кои се самобичувале со камшици направени од коскени зглобови. Овие свештеници биле Галите.

Галите се разликувале од граѓанската религија на Рим преку нивната облека и однесување. Откако влегувале во култот и се кастрирале, Галите носеле облека и накит карактеристичен за римските жени. Можно е да добивале стара облека и други предмети од жени во замена за прорицање на судбината.

Галите биле предводени од свештеник познат како Архигал, чиј фино изработен надгробен споменик е пронајден во близина на Рим. Првично, римските граѓани не можеле да станат свештеници, но оваа пракса можеби се променила со текот на времето.

Иконата на Кибела била побарана од римската држава во време на криза и ѝ бил изграден храм на Палатинскиот рид. Подоцнежна легенда раскажува дека нејзиниот брод заглавил на песочна банка пред Рим – што се сметало за многу лош знак – но бил чудесно ослободен од доблесна римска жена која го искористила само својот појас.

Галите во римската поезија

Начинот на кој мажите се претставувале себеси бил од исклучителна важност во римското општество. Галите, со нивниот двосмислен родов израз, им овозможувале на мажите да ја истражуваат машкоста без да ја загрозат сопствената родова идентичност. Во текот на Римската Република, Галите често биле претставувани како нешто „неримско“. Нивната туѓинска природа била начинот на кој култот на Магна Матер бил одвоен од традиционалната римска религија, а Галите биле гледани како егзотични и чудесни фигури, обележани со музика и екстатични процесии.

Катул (84–54 п.н.е.) бил аристократски римски поет од доцната Република, познат по својата поезија, вклучувајќи ги и песните посветени на неговата љубовница Лезбија. Во песната 63 тој ја користи митската приказна за предокот на Галите, Атис, за да ја истражи римската машкост – дали кастрираниот Атис е маж? Жена? Или нешто сосема поинакво? Граматичкиот род на Атис се менува низ целата песна, како што поминува низ кастрација, екстатична прослава и каење. За поети како Катул, митологијата била безбедно место за испитување на прашањата за родот и машкоста, дозволувајќи му да му пристапи на Атис со симпатија. Но, ова станува непријатно и чудно кога телото што се анализира е вистинска личност.

Сепак, ставовите кон Галите се промениле во раниот Империум. Под владеењето на Август, Римската територија значително се проширила. Многу нови народи дошле во Рим и станале граѓани, што ги засилило загриженоста за римскиот идентитет и машкоста. По обновата на храмот на Магна Матер во 3 година од н.е., Галите станале поприсутни во Рим и култот бил подостапен за римските граѓани. Од егзотична љубопитност, тие почнале да се доживуваат како закана.

Како што родовото изразување на Галите станало централна тема на дискусија, тие биле подложени на нови напади, особено од поети како Марцијал. Марцијал (38/41 – 102/4 н.е.) бил римски поет роден во Шпанија, познат по своите духовити и често непристојни епиграми. Тој бил длабоко загрижен за машкоста и сексуалноста. Во епиграмот 5.41, тој опишува друг маж како понежен и пофеминизиран од Атис и го доведува во прашање неговото право на привилегиите на римските брачни мажи. Во неговата поезија, кастрацијата се прикажува како еквивалент на обезмажување, што го рефлектира значењето на способноста да се создадат легитимни наследници за римската машкост. Така, Галите биле сведени на алатка за критикување на други мажи.

Крајот на култот

Во доцното Римско Царство, Галите повторно се појавуваат во римската литература, но овој пат како средство за критика од страна на христијаните кои се спротивставувале и на паганизмот и на кастрацијата. Во Круна на мачениците од Пруденциј (348–413?), Галите се споменуваат во напад врз паганските религии. Интересно е што тој ги опишува како нешто што не е ниту маж ниту жена, задржувајќи „род меѓу двата“ (Песна X, 1072). Не е јасно дали ова го кажува затоа што Галите самите така се идентификувале или како навреда.

Овој напад дошол во самиот крај на култот на Атис. Паганизмот сè повеќе бил потиснуван од римската држава, а со Теодосиевите декрети (389–391 н.е.), паганското обожување било во суштина забрането. Последниот познат запис за култот на Магна Матер е посветен натпис на нејзиниот храм од 390 година. Судбината на преостанатите Гали останува непозната.

Галите во Британија

Повеќето историски личности во римска Британија се слабо документирани; ако имаме среќа, можат накратко да се појават преку натпис или споменување во дело на римски писател. Немаме директни докази за присуството на Галите во Британија, но археолошките наоди сугерираат дека е можно да биле таму.

Знаеме дека Кибела и Атис биле обожувани во римска Британија, вклучително и долж Ѕидот на Хадријан. Во 1913 година, во Корбриџ (место на римска тврдина и град) бил пронајден олтар посветен на Кибела, а друг бил откриен во тврдината Честерс. Олтарот од Корбриџ подоцна бил скршен и искористен како градежен материјал за пополнување на празнина под подот. Освен тоа, низ Британија се пронајдени повеќе фигури на Атис, кои го прикажуваат со фригијска капа – мек шешир со превиткан врв. Една таква фигура е откриена во Корбриџ и најверојатно датира од 3 век н.е. Бидејќи Галите биле поврзани со Атис и Кибела, овие откритија ја прават нивната можна присутност во Британија многу веројатна.

Најинтересниот доказ за Галите во римска Британија, сепак, се наоѓа јужно од Ѕидот на Хадријан, во Кетерик, Северен Јоркшир – римскиот град Катарактон. Во 2002 година, археолозите открија необичен гроб. Скелетните останки укажувале на машка структура, но биле погребани со женска облека и млазест накит. Иако сите Римјани носеле накит, само жените носеле накит од млаз, кој бил поврзан со породувањето и магијата. Археолозите ретко можат со сигурност да ја утврдат нечивата родова идентичност преку погребни предмети, но овој наод силно сугерира дека личноста не била гледана како маж од страна на оние што ја погребале.

Изотопската анализа на останките, иако нецелосна, покажува дека лицето најверојатно пораснало во јужна Британија или во регион со слична клима. Квалитетот и количеството на накитот, од кој дел можеби потекнува од блискиот Витби, укажуваат дека ова било богата личност. Археолозите ја толкуваат оваа личност како Гал, особено затоа што знаеме дека култот на Атис и Кибела бил присутен во северна Британија.

https://www.english-heritage.org.uk/learn/histories/lgbtq-history/the-galli/