Churches in Macedonia

 joy and poured out the riches of their liberality, straining their means to the utmost in order to relieve the sufferers.

Si revtxpordtovs, Kal ifxa fiir lirxypovi and the beginning of the second cen

O41a Si dadfreis, <pvydSat rt Kal fiaai- tury A.D.

Wat Tovs airnin, comp. 2 Cor. vi. 10. 1 1 Thess. ii. 19; PhiL iv. 1.
Dion flourished at the close of the first

'They exceeded our expectations,' says the Apostle; 'they gave themselves to the Lord, and to us by the will of God1.' We may imagine that the people still retained something of those simpler habits and that sturdier character, which triumphed over Greeks and Orientals in the days of Philip and Alexander, and thus in the early warfare of the Christian Church the Macedonian phalanx offered a successful resistance to the assaults of an enemy, before which the lax and enervated ranks of Asia and Achaia had yielded ignominiously.

1 2 Cor. viii. 1-5.

Source:

https://www.biblestudytools.com/history/joseph-barber-lightfoot-biblical-essays/the-churches-of-macedonia.html

Македонците Аристрах и Гај, ученици на Апостол Павле.

 THE MACEDONIANS ARISTARCHUS AND GAIUS, DISCIPLES OF SAINT PAUL THE APOSTLE

Written by Stiv Veselinovski Krokodilac 

When anti-Macedonian propaganda begins to deny the fact that Christianity spread to Europe from Macedonia, it is appropriate to remind its apologists of the Macedonians Aristarchus and Gaius.

The disciple Gaius is considered to have been the first bishop of Thessalonica.

Aristarchus and Gaius were Macedonians from Thessalonica. They were disciples of Saint Paul the Apostle and accompanied him on his journeys. In the year 56 AD, the Macedonians Aristarchus and Gaius, disciples of Saint Paul, were in Ephesus, where they narrowly escaped suffering during a riot incited by pagans, worshippers of Artemis of Ephesus:

"The whole city of Ephesus was in an uproar. They seized Gaius and Aristarchus, Macedonians, Paul’s companions in travel, and rushed as one into the theater," (Acts of the Apostles 20:4).

Saint John Chrysostom, speaking about the Apostle Paul’s relationship with the Macedonians, said:

"Oh, how tender was his love for Macedonia and the 

Macedonians!"

Македонците Аристрах и Гај, ученици на Апостол Павле.

Кога анти-Македонската пропаганда ке почне да го негира фактот дека од Македонија христијанството се распространило во Европа редно е да ги потсетиме на Македонците Аристрах и Гај.

Ученикот Гај се смета дека бил првиот епископ на Солун.

Аристарх и Гај биле Македонци од Солун. Биле ученици на апостол Павле и го придружувале на неговите патувања. Во 56 година Македонците Аристрах и Гај, ученици на апостол Павле биле во Ефес, каде што за малку ќе пострадале за време на бунтот на паганите, обожаватели на Артемида од Ефес:

 "И цял град Ефес се разбунтува, и като грабнаха Гаия и Аристарха, МАКЕДОНЦИ, Павлови спътници, единодушно се втурнаха в зрелището"

Дела на светите апостоли (20:4)

Додека Св.Јован Златоуст зборувајќи за односот 

на апостолот Павле кон македонците, вели: 

" О, каква нежна љубов имал тој кон МАКЕДОНИЈА и МАКЕДОНЦИТЕ"

Антички и модерни Грци

 Why One Shouldn’t Discuss Ancient Hellenes with Modern Greeks

The modern Greek identity is a fascinating yet often misunderstood phenomenon. Many people equate today’s Greeks with the ancient Hellenes, but this notion does not hold up under closer historical scrutiny. The modern Greek nation was only “created” in the 19th century during the War of Independence against the Ottoman Empire and is fundamentally different from the ancient Greek city-states such as Athens, Sparta, or Corinth.

The Artificial Creation of the Modern Greek Nation

In 1821, the Greek War of Independence began, strongly supported by European Philhellenes. These individuals, enamored with ancient Greek culture and philosophy, romantically viewed the Greeks of their time as direct descendants of the ancient Hellenes. However, this perspective was more a political construct than a historical reality, designed to legitimize the idea of an independent Greece.

The modern Greek nation was thus shaped under the significant influence of European ideals and notions of antiquity. A national narrative was crafted, asserting continuity between the ancient Hellenes and modern Greeks, despite the ethnic, cultural, and political history of the Balkans being marked by migrations, conquests, and intermixing between antiquity and modernity.

The Language of Modern Greeks: Learned, Not Inherited

A frequently overlooked aspect is the development of the modern Greek language. After independence in 1821, an archaizing form of Greek, known as Katharevousa, was introduced as the official language. This version of Greek was heavily influenced by Ancient Greek but was not the natural mother tongue of the broader population. Instead, it had to be systematically taught in schools, churches, and even through inscriptions on tiles and church buildings.

Before this, the language spoken by most Greeks under Ottoman rule consisted of regional dialects, often significantly influenced by Slavic, Albanian, and Turkish elements. It was only through the introduction of a standardized language in the 19th century that modern Greek as we know it came into being. Thus, the language that ties modern Greeks to antiquity was more constructed than inherited from the past.

Modern Greeks and Ancient Hellenes: A False Equation

The comparison between modern Greeks and ancient Hellenes is similar to that of modern Americans and the indigenous peoples of North America. Both groups inhabit the same geographical territory as their predecessors, but they share neither the same cultural nor ethnic identity. The ancient Hellenes were a collection of city-states, each with its own dialect, customs, and religious practices. Modern Greeks, on the other hand, are a modern nation shaped by a mix of cultural, religious, and historical influences.

The idea that today’s Greeks are direct descendants of the ancient Hellenes ignores the fact that Greece was under Roman, Byzantine, and Ottoman rule for centuries. During this time, language, religion, and culture underwent significant changes. Modern Greeks are not ancient Hellenes but rather a modern European nation with a unique and complex identity.

One of the Most Modern Nations on Ancient Soil

While the modern Greek nation geographically exists on the land of ancient peoples, it is in many ways one of the most modern nations. Since its establishment in the 19th century, Greece has made significant strides in political and social reforms. Today’s Greek society is democratic, European, and globally connected—characteristics that stand in stark contrast to the city-states of antiquity.

Antiquity as a Cultural Projection

The strong emphasis on the connection to antiquity by the modern Greek nation is less a reflection of actual continuity and more a cultural projection, emerging in the context of 19th-century European Philhellenism. While the ancient Hellenes are a source of pride and inspiration, the modern Greek nation should be appreciated for what it truly is: a modern country that honors its past but lives firmly in the present.

Conclusion: The Discourse on Greeks and Hellenes

It is neither fair nor historically accurate to consider modern Greeks as direct descendants of the ancient Hellenes or to expect them to embody this identity. The modern Greek nation is the product of centuries of transformation, migration, and cultural blending. It is proud of its connection to antiquity but equally proud of being a modern, independent nation.

The equation of modern Greeks with ancient Hellenes is not only anachronistic but also oversimplifies the complex reality of Greek history. Instead, we should respect Greece for its modern identity and acknowledge that the nation today exists not just on historical soil but also as a bridge between past and present.

https://academic.oup.com/book/11484

https://www.cambridge.org/core/journals/european-review/article/role-of-archaeology-in-forming-greek-national-identity-and-its-embodiment-in-european-identity/06101CF6578DAD6337B3E3A449552257

https://www.academia.edu/45448865/The_Paradox_of_Greek_Nationalism_and_the_Construction_of_the_Modern_Greek_National_Identity

Терминот Слово согледан како основа за терминот Логос

 Терминот Слово 

     согледан како основа за терминот  

                          Логос 

"Во почетокот беше Словото и Словото беше со Бог "Јован (1:1) 

Оттука и кованката :

Бог + Слово = Богословија 

Потоа се појави преводот :

 Theos + Logos = Theologia

                               

Терминот Логос велат започнал со учењето на тн Новоплатонисти 1.,а коренот на истиот го препознаваат во ПИЕ сеуште неоткриено

*log-o-, за кој корен велат дека е со наставката -о ,а сето го засноваат на претпоставениот корен *leg- (1) "да собираш,да збираш ,се мисли на зборови заради потребата " да се зборува"2

За нив се вели дека на историската сцена се појавуваат во 3 век после Исус,што ќе рече дека дотогаш тој термин бил непознат за никој .

Во прилог на тоа дека не се работи за едноставно преземање на овој термин од некогашната Платонова школа туку дека овој термин е нив измислен постојат ќе ги посочиме следниве дејствија во областа на лингвистиката.

Во времето на мисионерството на Апостол Павле кој го проповедал верата во Исус под епитетот Слово ,се појавува и Императорот 

Клаудиј кој што воведува реформа во латинската азбука.

-

                 

Набљудувајќи ги терминиве од агол на лингвистикава која си има неколку свои правила , знаејќи дека ништо не е паднато од никаде и дека се си има свој корен , ќе споредиме овие два збора ,укажувајќи дека терминот ΛΟΥΟΣ е латински , а не грчки збор кој што е извод од терминот Слово.

Значи хронолошки влијанието на новата вера е толку силна што влијае и остава впечаток кај еден римски цар кој за краток период на време видоизменувајќи го постоечкиот термин СЛОВО ќе создаде нов латински ,а не грчки термин што денес е популаризиран под називот ЛОГОС.

Влијанието што Слово како епитет за Исус кое има неколку значења :

-човек,збор,љубов,буква,азбука ,светлост ,сонце а оттука и потикнување на процесите на словенизација или воведување најпрвин на македонскиот,а потоа и на останатите народи во новата вера ,потоа описменувањето на народите воведени во Словото преку реформи во постоечките писма се одразува кај Клаудиус во тоа што за разлика од сиве наведени значења за Слово ,прави реформа за една буква при што добива нов дотогаш непостоечки термин со единствено значење на - збор како епитет за Исус во латинскиот свет.

Што прави тој Император?

- Се фокусирал на старо феникиската буква Υ која се изговарала како - В и започнал да ја изговара како Г .

Да согледаме малце околу ова што го ние го пишуваме

За таа буква запишале вака :

За замената во звучноста или замената на изговорот од 

Υ = В , кон Υ = Г , стои следново објаснување :

“In Latin, Y was named I graeca ("Greek I"), since the classical Greek sound /y/, similar to modern German ü or French u, was not a native sound for Latin speakers, and the letter was initially only used to spell foreign words.“

The Roman Emperor Claudius proposed introducing a new letter into the Latin alphabet to transcribe the so-called sonus medius (a short vowel before labial consonants),[6] which in inscriptions was sometimes used for Greek upsilon instead".3

Преведено на македонски 

Велат дека во латинскиот јазик не била од нивно домашно потекло , туку дека е преземена за да се испишуваат туѓи зборови . Значи тука имаме информација која вели туѓи зборови кои постојат во ,за Латините туѓ јазик од каде што се презема збор , за Латините туѓ збор и тој туѓ збор се испишува со употребата на оваа исто така за нив туѓа буква. 

Дури даваат и дополнително толкување дека оваа буква Υ ја нарекле,незнам кога ја нарекле (з.м) “грчко И “ која звучела слично на денес германското - ü или сега француското - u,

и додаваат дека ваквата промена ја направил Императорот Клаудиус кој живеел во времето од 10 год пред н.е. до 54 од н.е., а владеел во првите години од појавата на учењето за Исус од 41 до 54 год од н.е.

Таа замена би изгледала вака : 

Слово  

испишано со подруга ортографија

*ςλογο 

Од γ= в преку замена во изговорот 

γ= г

*ςλοΓо 

или 

λογο 

и понатаму кон она што денес се препознава како 

ΛογοΣ

Рековме дека постојат неколку лингвистички правила кон кои ќе се придржуваме како потпора за темава:

-1. Кратењето на буквата -с на почетокот на зборовите 

Во македонскиот јазик тоа кратење го пронаоѓаме 

кај зборовите : смена , скратување,собир при што добиваме 

смена,сменување - > мена ,менување 

скратување,кратење .. 

Значењето е исто , буквата с ја снемало.

Пример на кратење на буквата с од јазик во јазик .

од македонски во латински во зборот смрт 

смрт -мкд

-с/мрт - морто мортале - латински

2.Изедначувањето на буквите преку нивната звучност.

да речеме буквите с->з. 

пак со зборот смена 

смена 

с-з

*змена 

замена

Приметуваме дека се е исто и зборот и значењето, а промената е видлива,односно една буква се заменува со друга.

3. Замената на буква со буква 

Примерот со замена на буква во буква најповеќе со буквите што се посочуваат како школки пример 

б- >в ,

-Барбари, Бабилон 

-Варвари, Вавилон 

м->б

рамно- равно 

4. Наставките

Иако официјалната лингвистика во зборот логос последното ,наставката ќе ја согледува како - ΟΣ ,ние ќе согледуваме веќе оформен збор на кој на крајот ќе му се додаде симболот - Σ или Стигма .4 

"Објаснувањето за овој симбол е дека се работи за лигатура (ϛ) лигатура присутна во грчките букви сигма (Σ) и тау (Т), која се користела при пишувањето грчки меѓу средниот век и 19 век. Се користи и како нумерички симбол за бројот 6. Во оваа неповрзана функција, таа е продолжение на старата буква дигама (првично Ϝ, курзивна форма ), која служела како број уште од антиката и била комбинирана со σ- τ лигатура во ситниот ракопис на средниот век."

Оваа е нешто што се споредува со употребата на буквата - т ,на крајот од зборот во говорите на подрачјата прилепско,битолско,охридското, струшкото,а му доаѓа нешто како граничник со кој се одбележува завршетокот на изговорениот збор.

Можеби затоа и таа стигма има назив што потсетува на нашите описи :стига,стигнува ,достигнува ,досегнува со кои се укажува на должината на од-до траењето на зборовите.

Ова значи дека за временскиот период кога се додава - Σ се претпоставува дека најрано е некаде од средниот век со можност да е во самиот 19 век.

___________

Извор :

1- https://en.m.wikipedia.org/wiki/Neoplatonism

2-https://www.etymonline.com/word/Logos

3 - ^ Marotta, Giovanna (1999). "The Latin syllable". In van der Hulst, Harry; Ritter, Nancy A. The Syllable: Views and Facts. p. 289. ISBN 3-11-016274-1.

“Claudius (/ˈklɔːdiəs/; Latin: Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus;[1][2] 1 August 10 BC – 13 October 54 AD) was Roman emperor from 41 to 54. “

4.https://en.m.wikipedia.org/wiki/Stigma_(ligature)

Интернет линк 

1- https://en.wikipedia.org/wiki/Y 

2 https://en.wikipedia.org/wiki/Claudius

Слово и Логос

                       Терминот Слово  

  согледан како основа за терминот  

                          Логос 

Терминот Логос велат започнал со учењето на тн Ново Платонисти 1.

За нив се вели дека на историската сцена се појавуваат во 3 век после Исус,што ќе рече дека дотогаш тој термин бил непознат за никој .

Во прилог на тоа дека не се работи за едноставно преземање на овој термин од некогашната Платонова школа туку дека овој термин е нив измислен постојат ќе ги посочиме следниве дејствија во областа на лингвистиката.

Во времето на мисионерството на Апостол Павле кој го проповедал верата во Исус под епитетот Слово ,се појавува и Императорот 

Клаудиј кој што воведува реформа во латинската азбука.

-

                 

Набљудувајќи ги терминиве од агол на лингвистикава која си има неколку свои правила , знаејќи дека ништо не е паднато од никаде и дека се си има свој корен , ќе споредиме овие два збора ,укажувајќи дека терминот ΛΟΥΟΣ е латински , а не грчки збор кој што е извод од терминот Слово.

Значи хронолошки влијанието на новата вера е толку силна што влијае и остава впечаток кај еден римски цар кој за краток период на време видоизменувајќи го постоечкиот термин СЛОВО ќе создаде нов латински ,а не грчки термин што денес е популаризиран под називот ЛОГОС.

Што прави тој Император?

- Се фокусирал на старо феникиската буква Υ која се изговарала како - В и започнал да ја изговара како Г .

Да согледаме малце околу ова што го ние го пишуваме

За таа буква запишале вака :

За замената во звучноста или замената на изговорот од 

Υ = В , кон Υ = Г , стои следново објаснување :

“In Latin, Y was named I graeca ("Greek I"), since the classical Greek sound /y/, similar to modern German ü or French u, was not a native sound for Latin speakers, and the letter was initially only used to spell foreign words.“

The Roman Emperor Claudius proposed introducing a new letter into the Latin alphabet to transcribe the so-called sonus medius (a short vowel before labial consonants),[6] which in inscriptions was sometimes used for Greek upsilon instead.2

Преведено на македонски 

Велат дека во латинскиот јазик не била од нивно домашно потекло , туку дека е преземена за да се испишуваат туѓи зборови . Значи тука имаме информација која вели туѓи зборови кои постојат во ,за Латините туѓ јазик од каде што се презема збор , за Латините туѓ збор и тој туѓ збор се испишува со употребата на оваа исто така за нив туѓа буква. 

Дури даваат и дополнително толкување дека оваа буква Υ ја нарекле,незнам кога ја нарекле (з.м) “грчко И “ која звучела слично на денес германското - ü или сега француското - u,

и додаваат дека ваквата промена ја направил Императорот Клаудиус кој живеел во времето од 10 год пред н.е. до 54 од н.е., а владеел во првите години од појавата на учењето за Исус од 41 до 54 год од н.е.

Таа замена би изгледала вака : 

*ςλογο 

Од γ= в преку замена во изговорот 

γ= г

*ςλοго 

или 

λογο 4

ΛογοΣ

  

Рековме дека постојат неколку лингвистички правила .

Да се присетиме на нив :

Ќе се придржуваме кон неколку лингвистички правила :

1. кратењето на буквата -с на почетокот на зборовите 

2. изедначувањето на буквите преку нивната звучност 

3. замената на буква со буква

4. согледување на додавките

1 Кратење на буквата -с 

во македонскиот јазик 

кај зборот : смена 

смена 

- с

мена 

сменување , менување ... значењето е исто , буквата с ја снемало

пример на кратење на буквата с од јазик во јазик 

од македонски во латински 

зборот смрт 

смрт -мкд

-с 

мрт - морто мортале - латински

2 правило е во изедначувањето на буквите според звучност .

да речеме буквите с-з 

пак со зборот смена 

смена 

с-з

*змена 

замена

пак ќе се примети дека се е исто , а промената е видлива

3. Примерот со замена на буква во буква најповеќе со буквите 

б- в 

Барбари, Бабилон 

Варвари, Вавилон

4. додавките

----

___________

Извор :

1- https://en.m.wikipedia.org/wiki/Neoplatonism

2.3 - ^ Marotta, Giovanna (1999). "The Latin syllable". In van der Hulst, Harry; Ritter, Nancy A. The Syllable: Views and Facts. p. 289. ISBN 3-11-016274-1.

“Claudius (/ˈklɔːdiəs/; Latin: Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus;[1][2] 1 August 10 BC – 13 October 54 AD) was Roman emperor from 41 to 54. “

4 .лого 

Интернет линк 

1- https://en.wikipedia.org/wiki/Y 

2 https://en.wikipedia.org/wiki/Claudius